در مورد آسم در بارداری بیشتر بدانیم
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۲۴۵۶۳
اگر آسم دارید دلیل نمی‌شود نتوانید یک بارداری بی‌دردسر و سالم داشته باشید؛ اما باید آسم‌تان را کنترل کنید. تقریباً یک‌سوم زنان بارداری که آسم دارند، علائمشان طی بارداری بهتر می‌شود، یک‌سوم علائمشان تشدید شده و یک‌سوم نیز علائم آسم‌شان تغییری نمی‌کند.
اگر آسم‌تان در دوران بارداری به خوبی کنترل نشود، چه می‌شود؟
اگر آسم‌تان کنترل نشود، سطح اکسیژن در خونتان ممکن است افت کند و این یعنی نوزاد شما که از خونتان اکسیژن می‌گیرد، اکسیژن کافی دریافت نخواهد کرد.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آیا می‌توانید حین بارداری از اسپری‌تان استفاده کنید؟
اگر آسم‌تان را حین بارداری به خوبی کنترل نکنید، خیلی بیشتر ممکن است به خودتان و جنین‌تان آسیب بزنید؛ اما اگر داروهای مناسبی را استفاده کنید، این احتمال بسیار کمتر خواهد شد.
مصرف اسپری استنشاقی در بارداری اشکالی ندارد. داروهای کوتاه اثر که در اسپری‌های روزانه‌تان وجود دارند، مانند سالبوتامول، لوالبوترول، پیربوترول و ایپراتروپیوم همگی برای مادر و جنین بی‌ضرر هستند. ضمناً کنترل آسم، ریسک حملات آسم را کاهش داده و به ریه‌هایتان کمک می‌کند عملکرد بهتری داشته باشند. بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که از پزشکتان بخواهید بررسی کند شدت علائمتان تا چه اندازه است و چه درمانی برای شمای باردار مناسب‌تر می‌باشد.
چگونه می‌توانید از تأثیر آسم بر جنین‌تان کم کنید؟
کنترل بیماری آسم، کلید یک بارداری موفق برای شماست. برای کاهش تأثیرات بیماری آسم بر جنین‌تان:. برنامه‌ای برای آسم‌تان داشته باشید: با مشورت و کمک پزشکتان، داروی مناسب را پیدا و انتخاب کنید.. عوامل برانگیزاننده‌ی علائمتان را بشناسید: لیستی از هر آنچه که علائم آسم‌تان را فعال می‌کند تهیه کرده و همیشه با خود داشته باشید و راه‌هایی پیدا کنید که از این عوامل دور بمانید.. از پزشک زنان و زایمان و پزشک آسم‌تان بخواهید با هم همکاری کنند.
آیا بارداری می‌تواند آسم را بدتر کند؟
بارداری ممکن است آسم‌تان را بدتر کند؛ اما هنوز جواب دقیقی برای این سؤال وجود ندارد. اصلاً ممکن است آسم شما همان‌طور بماند یا بهتر هم بشود. به طور کلی، اگر علائم آسم‌تان شدید باشد، احتمال اینکه طی بارداری کمی شدیدتر هم بشود وجود دارد. از طرفی دیگر، اگر قبلاً سابقه‌ی بارداری داشته‌اید و علائم آسم‌تان بدتر نشده بود، پس احتمالاً طی بارداری بعدی‌تان نیز بدتر نخواهد شد. آسم تقریباً هرگز نمی‌تواند مانعی برای بارداری‌تان باشد؛ اما اگر آسم شدیدی دارید، حتماً قبل از باردار شدن با پزشکتان مشورت کنید. اگر آسم‌تان مرتبط با آلرژی است، از آلرژن‌ها اجتناب کنید. این پرهیز می‌تواند به معنی دوری کردن از پشم و موی حیوانات، مایت‌های خاک، حشرات، گرده‌های گیاهان، آلاینده‌ها و کپک و قارچ‌های فضای بسته باشد.
آیا وقتی باردار هستید می‌توانید واکسن آنفلوانزا یا واکسن آلرژی بزنید؟
اگر باردار هستید حتماً به پزشک آلرژی‌تان این موضوع را اطلاع دهید. شما نباید واکسن‌های آلرژی دریافت کنید؛ اما اگر در حال حاضر واکسینه شده‌اید، پزشکتان احتمالاً آنها را ادامه می‌دهد و شما را از جهت هرگونه عارضه و مشکلی تحت نظر می‌گیرد.
واکسن آنفلوانزا نیز برای زنان باردار و افرادی که آسم دارد توصیه می‌شود، زیرا این گروه‌ها در معرض عوارض شدیدتری از آنفلوانزا هستند که شامل مرگ نیز می‌شود. زنان باردار باید فقط واکسن تزریقی آنفلوانزا را دریافت کنند، نه فُرم استنشاقی از طریقی بینی آن را!
آیا می‌توانید طی زایمان و شیردهی داروی آسم‌تان را مصرف کنید؟
به طور کلی، درمان آسم در زمان بارداری، وضع حمل و شیردهی ایرادی ندارد. با پزشکتان صحبت کنید تا مطمئن شوید داروی آسم‌تان بی‌ضرر بوده و می‌توانید در این شرایط آنها را مصرف کنید.
آیا فرزندتان نیز دچار آسم خواهد شد؟
فاکتور‌های متعددی می‌تواند احتمال ابتلای فرد به آسم را بیشتر کنند از جمله اینکه پدر، مادر، خواهر و یا برادر دچار آسم باشند و یا مادر حین بارداری سیگار بکشد. اگر در مورد سلامتی جنین‌تان نگران هستید حتماً در این مورد با پزشکتان گفتگو کنید.
چه باید بکنید اگر باردار هستید و دچار یک حمله‌ی شدید آسم شُدید؟
اگر آسم دارید و باردار هستید، باید نسبت به علائم خود دقت بیشتری داشته باشید. یادتان باشد که ممکن است علائم آسم‌تان بدتر شود. شاید حمله‌ای داشته باشید که شدیدتر از حملاتی است که قبلاً تجربه کرده‌اید. پس روی علائم گذشته‌تان تکیه نکنید و ببینید اکنون چگونه‌اید. اگر احساس گرفتگی در سینه دارید یا به سختی می‌توانید نفس بکشید، به نزدیک‌ترین اورژانس مراجعه کنید. در آنجا به شما اکسیژن می‌رسانند و دارو‌هایی هستند که می‌توانند نجاتتان دهند و ضرری هم برای شما و جنین‌تان ندارند.
آیا دارویی وجود دارد که حین بارداری نباید از آن استفاده کنید؟
داروهای زیر نباید حین بارداری یا در مراحل خاصی از بارداری مصرف شوند، مگر اینکه وجود یک بیماری خطرناک، نیاز به مصرفشان را ایجاد کند:. سولفونامید‌ها در اوایل بارداری بی‌ضررند؛ اما مصرف آنها در سه ماهه سوم بارداری سبب یرقان در نوزاد می‌شود.. تتراسایکلین‌ها در هر مرحله‌ای از بارداری ممکن است سبب ناهنجاری‌های اسکلتی و دندانی شوند.
منبع: تبیان
منبع: پارسینه
کلیدواژه: بارداری آسم در بارداری آسم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۲۴۵۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ عاملی که که علائم بیماری پارکینسون را بدتر می‌کنند
ایتنا - بیماری پارکینسون وضعیتی است که منجر به مشکلاتی در حرکت، خواب، سلامت روان و غیره می‌شود. هیچ درمان کاملی تا کنون برای آن ابداع نشده است، اما داروها و درمان‌هایی برای کاهش علائم آن مانند لرزش، مشکل در صحبت کردن و انقباضات دردناک عضلانی وجود دارد.
بیماری پارکینسون چیست؟
این بیماری یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی به حساب می‌آید که نخستین بار از سوی دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و نام وی بر روی این بیماری قرار گرفت.
در پارکینسون، که یک بیماری پیشرونده مزمن است، افراد مبتلا به لرزش در اندام‌ها و کندی حرکت می‌شوند. در ادامه روند بیماری مبتلایان ممکن است دچار اختلالات حافظه و تغییر رفتاری شوند. این در شرایطی است که مشکلات روان از جمله استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار شایع است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می‌کنند.
دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب، در این باره می‌گوید: «این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های عصبی در مغز، به ویژه در بخش ‘توده سیاه’ به تدریج از کار می‌افتند یا می‌میرند. این سلول‌ها دوپامین تولید می‌کنند که یک انتقال‌دهنده عصبی ضروری برای هماهنگی حرکات بدن است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اجزای بدن می‌شوند.»
علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عامل ژنتیکی می‌تواند در ابتلا به آن نقش داشته باشد.
سن یک عامل خطر مهم در پیدایش این بیماری است. پارکینسون عموما برای سنین پس از ۶۰ سال مشاهده می‌شود اما بر اساس آمارها حدود ۵ تا ۱۰ درصد افراد حتی پیش از ۵۰ سالگی هم به این بیماری مبتلا می‌شوند. در اروپا تخمین زده می‌شود بین ۱ تا ۲ درصد از افراد بالای ۶۵ سال مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.
علائم بیماری پارکینسون چیست؟
علائم بیماری پارکینسون می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد اما معمولا شامل مواردی نظیر لرزش به خصوص در دست‌ها، بازوها یا پاها، سفتی یا به اصطلاح چوب‌شدگی عضلات، کندی نابهنجار حرکت ماهیچه‌ها یا کندی حرکت، بی‌ثباتی وضعیتی که منجر به مشکلات در حفظ تعادل می‌شود، تغییر در گفتار، نوشتار یا حالت چهره است.
علاوه بر اینها علائم اختلال در روان فرد نیز نظیر افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب می‌توانند از جمله اختلالات در خواب باشند.
چه چیزی می‌تواند علائم بیماری پارکینسون را بدتر کند؟
در صورت ابتلا به پارکینسون، مواردی وجود دارند که می‌توانند این بیماری را بدتر کنند. این عوامل عبارتند از:
۱. استرس: واکنش طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و بالا رفتن ضربان قلب است که می‌تواند باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود.
تکنیک‌های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرین‌های تمدد اعصاب می‌توانند با تقویت و آرام کردن سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.
۲. کم‌خوابی: خواب ناکافی یا بی‌کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می‌کند و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می‌شود. فراهم کردن زمینه خواب خوب و رسیدگی به اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.
۳. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت می‌تواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علائم پارکینسون شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که به سرعت به هر گونه بیماری یا عفونت رسیدگی کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.
۴. زمان یا دوز دارو: زمان و دوز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون ضروری است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند، در کنترل علائم ممکن است نوسان رخ دهد.
۵. تغذیه نامناسب: سوءتغذیه یا کم‌آبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل متشکل از غذاهای مغذی می‌تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.
۶. عدم تحرک: فقدان فعالیت بدنی می‌تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. این در حالی است که ورزش منظم و حرکات کششی می‌تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می‌تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب یاری برساند.
۷. داروهای خاص: برخی داروهای خاص مانند داروهای ضد روان‌پریشی، ضد تهوع و ضد افسردگی می‌توانند با سطح دوپامین تداخل کرده یا علائم حرکتی را تشدید کنند.
علائم پارکینسون چگونه مدیریت می‌شوند؟
مدیریت علائم پارکینسون معمولاً شامل ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، گفتار درمانی و اصلاح سبک زندگی است.
داروها با افزایش سطح دوپامین در مغز یا تقلید اثرات آن، علائم حرکتی را کم می‌کنند. فیزیوتراپی و برنامه‌های ورزشی از طرف دیگر می‌توانند تحرک، انعطاف‌پذیری و تعادل را بهبود بخشند.
همزمان گفتار درمانی می‌تواند در برخورد با مشکلات گفتار و بلع کمک کند. گروه‌های حمایتی و مشاوره نیز می‌توانند توصیه‌های عملی برای مقابله با چالش‌های زندگی با پارکینسون ارائه دهند.
کارشناسان می‌گویند برای تنظیم برنامه‌های درمانی و رسیدگی به هرگونه علائم یا عوارض مرتبط با بیماری پارکینسون، نظارت منظم توسط پزشک ضروری است.
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد